Stotteren

Wat is stotteren?

Stotteren is een verstoring in de vloeiendheid van spreken. In het spreken kunnen stotterkenmerken als herhalingen, verleningen en blokkades voorkomen.
Ieder persoon heeft weer zijn eigen reacties op het stotteren. Deze reacties kunnen zijn: het vermijden van spreeksituaties, het uitstellen van het geven van een reactie in een gesprek of andere woorden bedenken dan het woord waarvan iemand denkt dat hij of zij op zal gaan stotteren. De persoon die stottert kan geleidelijk negatieve gedachten ontwikkelen die tot deze reacties leiden. De gevoelens rond spreken en stotteren veranderen mee, vaak in negatieve zin. Daardoor kan stotteren in sociaal opzicht ook veel gevolgen hebben. Juist deze individuele gedachten , gevoelens en reacties vragen om stottertherapie ‘op maat’.

Oorzaak

Er zijn meerdere factoren van invloed op het ontstaan van stotteren. In 80% van de gevallen is stotteren te verklaren vanuit een genetische achtergrond, stotteren zit dus in de genen. De timing van de spraak-en taalprocessen van iemand die stottert kosten meer tijd en zijn minder stabiel dan van iemand die vloeiend spreekt. Het stotteren ontstaat meestal tussen de 2 en 7 jaar. Dit is de periode waarin kinderen taal leren en steeds langere zinnen maken met steeds uitgebreidere woordenschat. Het stotteren wordt verder uitgelokt door spanning, snelheid en belemmeringen. Het lijkt soms alsof de uitlokkende factoren de oorzaak zijn het stotteren, maar dit is niet het geval. De uitlokkende factoren spelen wel een rol in de ontwikkeling van stotteren en het in standhouden van stotteren. Het stotteren uit zich in het begin vooral in ontspannen herhalingen en verlengingen maar dit kan zich verder ontwikkelen.

Verloop van stotteren

Het kind of de volwassene die stottert kan negatieve gedachten en gevoelens krijgen over het stotteren. Dit zorgt ervoor dat de persoon die stottert zijn best gaat doen om niet te stotteren of probeert het stotteren te verbergen. Het stotteren wordt meer gespannen en er kunnen meebewegingen ontstaan in het gezicht en andere lichaamsdelen. De stottermomenten kunnen langer gaan duren en soms lijkt alsof het woord zo vast zit dat het niet meer uitgesproken kan worden. Een andere reactie op het stotteren kan het vermijden van een moeilijk woord of een bepaalde spreeksituatie zijn. De persoon die stottert bedenkt bijvoorbeeld snel een ander woord, bedenkt een ander begin van de zin, neemt de telefoon niet op of bestelt in een restaurant iets anders dan hij of zij eigenlijk wilt bestellen om het moeilijke woord maar niet te hoeven zeggen.

Maatwerk

De behandeling van stotteren is niet eenvoudig omdat er zoveel factoren een rol spelen, iedereen anders is en iedereen in een andere omgeving leeft. Wij nemen de tijd om uw vragen en wensen te bespreken. Daarnaast doen wij uitgebreid onderzoek naar de binnenkant en de buitenkant van het stotteren. Op basis hiervan stellen wij een behandelplan op dat met u besproken wordt. Dit behandelplan wordt tijdens de behandeling regelmatig geëvalueerd en waar nodig bijgesteld. Na het bereiken van de gestelde doelen zal om terugval te voorkomen een periode van nazorg worden afgesproken. Lees hier meer over de behandeling van stotteren bij kinderen, jongeren en volwassenen.

Klik hier voor een mooie animatie over stotteren.

Hieronder een (korte) animatiefilm over wat stotteren is en hoe je kunt omgaan met (personen die) stotteren.