“Ik wil het niet zeggen.”
Yente is 9,6 jaar. Ze blijft op bepaalde woorden hangen, geeft ze zelf aan. Dan stottert ze en dat doet ze liever niet. Ik vraag Yente hoe haar stotteren eruit ziet. Een moeilijk vraag waar ze geen antwoord op weet.
De volgende sessie komt Yente met een kunstwerk de praktijk binnengestapt. Ze heeft een spreekwolkje geknutseld van karton en daarop geschreven ‘Ik wil het niet zeggen’.
Ze glimlacht naar me en laat de achterkant zien. Er zit een gat in en ik kijk haar verbaasd aan. ‘U mag erin grabbelen, ik heb er wat lekkers in verstopt voor u’ (paaseitjes).
Mooi hoe Yente zonder woorden weet weer te geven hoe het stotteren voor haar is. Ik ben er stil van.
Wie weet inspireert Yente jou op deze manier, om met iets creatiefs te laten zien hoe stotteren voor jou is!